Utworzenie regionalnego koncernu multienergetycznego z połączenia aktywów Orlenu, Lotosu, Energi i PGNiG otwiera scenariusz geopolitycznej rewolucji w Europie Środkowo-Wschodniej, otwierającej przed Polską perspektywę objęcia roli regionalnego lidera. Grupa Orlen stoi przed szansą wypełnienia miejsca zajmowanego dotychczas przez spółki rosyjskie: Gazprom, Rosnieft, Novatek i Sibur, współpracujące politycznie i biznesowo z Niemcami. Skupienie w ramach jednego podmiotu polityki uniezależnienia regionu od Rosji umożliwi:

  • zmianę kierunków dostaw surowców;
  • akwizycję aktywów osieroconych przez spółki rosyjskie;
  • budowę partnerstwa surowcowego regionu z nowymi dostawcami.

Wśród krajów regionu, zdecydowana większość przyjmuje politykę zerwania więzi z Federacją Rosyjską jako aksjomat swojej strategii bezpieczeństwa.

Polska w najbliższych latach ma szansę stać się dostawcą bezpieczeństwa paliwowego, a przy jeszcze większych ambicjach również elektroenergetycznego dla państw regionu. Wymiernym dowodem stały się już dostawy oleju napędowego na Ukrainę oraz ropy do niemieckiej rafinerii Schwedt. W 2019 r. taką samą rolę próbowaliśmy odegrać wobec Białorusi, dostarczając nierosyjską ropę za pośrednictwem prywatnej firmy Unimot wraz z ofertą przyjęcia Mińska pod parasol bezpieczeństwa kolektywnego Zachodu. Proponowaliśmy wówczas przejęcie przez Orlen udziałów w białoruskich rafineriach w Mozyrzu i Nowopołocku w zamian za zgodę na zakup przez Polskę prądu z elektrowni jądrowej w Ostrowcu. Dla uniezależnienia Białorusi od Rosji powinniśmy być gotowi również na odkupienie udziałów w EJ Ostrowiec i spłatę całości zobowiązań wobec Rosatomu. W policy paper #7 Energia jądrowa dla Polski wskazaliśmy na zasadność współpracy z sąsiadami w realizacji programu jądrowego (przeprowadzenie wspólnego postępowania zakupowego z Czechami czy dokończenie dwóch bloków w EJ Chmielnicki) wobec trudnych do zaspokojenia własnymi siłami potrzeb systemu elektroenergetycznego – bez nowych źródeł wytwarzania od 2024 r. czekają nas deficyty mocy. Niestety, jak dotąd, więcej szczęścia mieliśmy do decyzji podejmowanych w sektorze paliwowym niż elektroenergetycznym i to w nim rysują się przed nami lepsze perspektywy.

#5 potencjał ekspansji zagranicznej Grupy Orlen

POBIERZ

Wyślij plik na adres:

Utrzymanie przez Stany Zjednoczone kontroli nad dostawami węglowodorów z Bliskiego Wschodu do uzależnionej od importu Europy, będzie cementowało sojusz transatlantycki, którego regionalnym gwarantem będą w krótkiej perspektywie bardziej Polska niż Niemcy. Pozwala to ostrożnie przewidywać wzrost naszej roli w układzie międzynarodowym oraz potrzebę ambitniejszego definiowania celów rozwojowych. Staniemy niebawem przed wyzwaniem utrzymania nowej, istotniejszej roli, która wymagać będzie jeszcze lepszego programowania i koordynowania naszych polityk.

Konrad Henning
Konrad Henning Autor concept paper #5: Potencjał ekspansji międzynarodowej Grupy Orlen
Doktor nauk politycznych, wykładowca akademicki, ekspert w zakresie analizy polityk publicznych. W przeszłości pracował m.in. jako ekspert Narodowego Instytutu Samorządu Terytorialnego, naczelnik wydziału w Centrum Analiz Strategicznych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz Kanclerz Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Sieradzu. Publikował teksty naukowe oraz prowadził zajęcia z zakresu nauk politycznych, teorii organizacji oraz bezpieczeństwa wewnętrznego.